Το "χρυσό μας φρούτο", μαρμελάδα!!!!!! (μαρμελάδα πορτοκάλι)

Η Πορτοκαλιά και οι χρυσοί καρποί της!
 
Είναι κι αυτός ένας από τους θησαυρούς της ελληνικής γης, που με τόση μανία θέλουν να καταστρέψουν και να αρπάξουν οι "φίλοι" μας! Στο χέρι μας είναι να την καλλιεργήσουμε, να την προστατέψουμε και να μην τη χαρίσουμε σε κανένα "σωτήρα". Να την παραδώσουμε στα παιδιά μας και όχι να την ξεπουλήσουμε στον κάθε απρόσκλητο κλέφτη.
Πρέπει να διατηρήσουμε τα ήθη και τα έθιμά μας και να τα μεταδώσουμε σ' αυτούς που μας σέβονται και μας τιμούν!
Μια συνταγή μαρμελάδας, μια συνταγή σταφύλι γλυκό και ότι πολύτιμο παράγει αυτός ο τόπος. Κάπου την είχαμε ξεχάσει αυτή την παράδοση, καιρός να θυμηθούμε τις ρίζες μας και τις αξίες μας. Αρκετή αλλοτρίωση δεχτήκαμε!
Και μια που μιλάμε για "συνταγές", ας αναλογιστούμε ποιά είναι η αληθινή συνταγή που έχουν μαγειρέψει για τη χώρα μας, οι ντόπιοι και ξένοι σωτήρες!!!

Μπήκαμε πια στην Άνοιξη και η πορτοκαλιά μας έχει τινάξει από πάνω της το βαρύ φορτίο.
- Ελάτε-μας προσκαλεί- να τρυγήσετε τους τελευταίους χρυσούς καρπούς μου! Πρέπει να στολιστώ με το άσπρο μου φόρεμα, το λουλουδιαστό και μοσχομυρισμένο!

 Ο Ήλιος ξεπροβάλλει μέσα από τα κλαδιά της και παίζουν το δικό τους μυστικό παιχνίδι

 

Είναι πολλά κι ας κρύβονται ανάμεσα στα φύλλα! 
-Έλα... εσένα θέλω!

 ωωπ!! σε τσάκωσα!!!

 Γέμισε η λεκανίτσα!!!

Πω πω!!! γέμισε και το τελάρο!!!

- Αρκετά μάνα!!... η σειρά σου για το γλυκό!!! 

Η συνταγούλα  της μαρμελάδας

Υλικά: 

5 κιλά ωραία και ζουμερά πορτοκάλια, που όταν αφαιρέσουμε τις φλούδες μας δίνουν 4 κιλά καθαρό προϊόν

2,5 κιλά ζάχαρη

περίπου 1/2 κιλό πορτοκαλόφλουδες

χυμός από 2 λεμόνια

λίγο νερό   

Εκτέλεση: 

Καθαρίζουμε τα πορτοκάλια και αφαιρούμε όσο μπορούμε και τις άσπρες φλουδίτσες, από τη σάρκα του πορτοκαλιού

Τα τοποθετούμε σε κατσαρόλα με λίγο νεράκι και τα βράζουμε λίγο - ένα τέταρτο περίπου.

 

 Διαλέγουμε τις φλούδες και τις βράζουμε μια φορά, τις περνάμε με κρύο νερό και τις ξαναβράζουμε. Πάλι κρύο νερό.

  Έχουμε πολτοποιήσει τα πορτοκάλια με το μπλέντερ ή το μπαστούνι και τα τοποθετούμε πάλι στη φωτιά. Κόβουμε σε λουριδίτσες τις βρασμένες φλούδες - αφού έχουμε αφαιρέσει τα πιο πολλά άσπρα σημεία - και τις ρίχνουμε στον πολτό.

Στη συνέχεια ρίχνουμε τη ζάχαρη και ανακατώνουμε να ομογενοποιηθεί το μείγμα. Τώρα προσθέτουμε και το χυμό λεμονιού.

Αφήνουμε να σιγοβράζει και αφαιρούμε τον αφρό που σχηματίζεται στις άκρες τις κατσαρόλας

Δοκιμάζουμε τη μαρμελάδα μας, βάζοντας σε ένα πιατάκι λίγη ποσότητα και καταλαβαίνουμε αν έχει πήξει ή όχι Να έχουμε βέβαια υπόψη μας πως θα πήξει περισσότερο όταν θα κρυώσει και ειδικά αν θα μπει στο ψυγείο. Βέβαια φαίνεται και από το χρυσοκόκκινο χρώμα που θα πάρει.

Κάπου διάβασα πως, εάν διαθέτουμε ειδικό θερμόμετρο και το αφήσουμε να πάει στους 102-105 βαθμούς, η μαρμελάδα θα είναι έτοιμη. Την τοποθετούμε σε αποστειρωμένα βάζα και την αφήνουμε να κρυώσει εντελώς

Έτοιμο το δωράκι μας!!!

Η μητέρα μου όταν φτιάχνει μαρμελάδα, για μέρες μετά αφήνει τα βάζα στον ήλιο και για καλύτερη αποστείρωση αλλά και για πιο όμορφο χρώμα.

     Καλή επιτυχία!!!

  

Και αν προτιμάμε το πορτοκαλάκι μας με κανελίτσα, περί ορέξεως....!!!

 Και ένα ποιηματάκι αφιερωμένο πού αλλού? Στην πορτοκαλιά μας!!!

Η Πορτοκαλιά Ιστορία 

Μια φορά στο Μαραθώνα
Σ’ ένα πορτοκαλεώνα
Ζούσε η Πορτοκαλίνα
Μια νεράιδα τσαχπίνα.

Είχε μάτια και μαλλιά
Λαμπερά πορτοκαλιά
Και της άρεσε πολύ
Κάθε τι πορτοκαλί.

Με πορτοκαλί μπλουζάκι
Και πορτοκαλί σορτσάκι
Με πορτοκαλιά μποτάκια
Και πορτοκαλιά φτεράκια
Στις πορτοκαλιές πετούσε
Χόρευε, στριφογυρνούσε

Έκανε όμως και δουλειές
Μέσα στις πορτοκαλιές:
Έδινε γλυκά φιλάκια
Στα μικρά πορτοκαλάκια
Να γλυκάνουν, να μελώσουν
Και καλά να μεγαλώσουν.

Κάθε μέρα τα μετρούσε
Και λογαριασμό κρατούσε:
Ένα, δύο, πέντε, έξι
Δεκαοχτώ, τριανταέξι
Εκατό, διακόσια δύο
Χίλια ένα, χίλια δύο…

Όταν πάθαινε ζαλάδα
Έπινε πορτοκαλάδα
Κι όταν αισθανόταν χάλια
Έτρωγε δυο πορτοκάλια

Είχε κι ένα φίλο μπούλη
Νεραϊδούλη, τοσοδούλη
Στα πορτοκαλιά ντυμένο
Και πολύ χαριτωμένο.

Κουμ κουάτ τον είχε βγάλει
Ήταν από χώρα άλλη
(Έλεγε η Πορτοκαλίνα
Πως ερχόταν απ’ την Κίνα!)

Ένα δέντρο είχε μόνο
Να φροντίζει όλο το χρόνο
Φυτρωμένο κατά λάθος
Μοναχό, κάπου στο βάθος
Και δεν του’βγαινε η γλώσσα
Να φροντίζει δέντρα τόσα!

Ήταν κι ένα δέντρο άλλο
Στο περβόλι το μεγάλο:
Μια μανταρινιά κοντούλα
Με δική της νεραϊδούλα
Με πορτοκαλί μπικίνι
Που τη λέγαν Κλημεντίνη.

Ήτανε και μια γατούλα
Φιγουράτη και χοντρούλα
Μία όμορφη ψιψίνα
Που τη λέγαν Νοβαλίνα
Είχε φουντωτή ουρίτσα
Και πορτοκαλιά γουνίτσα

Κουμ κουάτ, Πορτοκαλίνα
Κλημεντίνη, Νοβαλίνα
Στο περβόλι, μια παρέα
Διασκέδαζαν ωραία:
Όταν ήλιο είχε πολύ
Δυνατό, πορτοκαλί
Και τον βλέπαν να προβάλλει
Σαν πελώριο πορτοκάλι!

  Παυλίνα Παμπούδη